Κριτική για το βιβλίο "Δικός σου ως το θάνατο" του Γκούναρ Στόλεσεν


Ένα εξαιρετικό νουάρ μυθιστόρημα για ακόμη μια φορά προερχόμενο απ' τις σκανδιναβικές χώρες. Δοσμένο με ρεαλισμό κ χιούμορ καταφέρνει να σε κρατήσει μέχρι την τελευταία του σελίδα καθηλωμένο.
Χαρακτήρες απλοί, δοσμένοι κωμικώς τραγικοί, μπλέκονται σε μια ιστορία που πρωταγωνιστής δε θα μπορούσε να είναι κανένας άλλος πέραν του ντεντέκτιβ Βαργκ Βέουμ. Μία μοναχική φιγούρα, γεμάτη ζωή αλλά κ θάνατο, πεζή αλλά κ ονειροπόλα σαν έφηβο κορίτσι.
Έχοντας ένα μπουκάλι αλκοόλ πάντοτε δίπλα του κ παρέα με αλλοτινά αλλά κ τωρινά φαντάσματα, βρίσκεται μπλεγμένος σε μια μυστήρια δολοφονία, με βασικό ύποπτο τη γυναίκα που μόλις πριν λίγες μέρες τυχαίως γνώρισε, μια γυναίκα που αρχίζει κ ερωτεύεται.
Αυτό που θεωρώ πως συναρπάζει περισσότερο απ' όλα σε τούτο το μυθιστόρημα είναι ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του.
Η συμπόνια προς τους ανθρώπους-πιόνια μιας υπό ανάπτυξη αστικής κοινωνίας είναι έκδηλη σε όλο το έργο. Δεν επικεντρώνεται, όπως τα περισσότερα νουάρ μυθιστορήματα, μονάχα στο σκοτάδι που μπορεί να γεννήσει ο θάνατος, αλλά κυρίως στο σκοτάδι που γεννάται από μια ζωή που δε θες να ζήσεις.
Κ όλα αυτά δοσμένα με τρομερή αυτοσαρκαστική διάθεση, μια απύθμενη δίψα για ζωή κ γεγονότα που τρέχουν συνέχεια τρέχουν, όμως είναι τόσο όμορφα τοποθετημένα που δε θες να τα προλάβεις. Απλώς κάθεσαι κ περιμένεις έτσι περίτεχνα που είναι συνδεδεμένα να ρθουν κ να σε βρουν αυτά.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.