Το εργοστάσιο των μολυβιών της Σώτης Τριανταφύλλου

Μια ωδή, όπως αναγράφεται κ στη σύνοψη στο πίσω μέρος του βιβλίου, στην επανάσταση.

Μια ιστορία που ξεκινάει το 1866 στο Κάιρο κ τελειώνει στην Αθήνα στις απαρχές του Β' Παγκοσμίου πολέμου.

Μια ιστορία αγάπης κ μίσους. Οράματος κ πραγματικότητας. Άνθρωποι με φιλοδοξίες κ στόχους που ποτέ δεν υλοποίησαν κ άλλοι που έκαναν πράξη το όνειρο τους κ όμως απογοητεύτηκαν.

Απογοητεύτηκαν απ' την αδυναμία του οράματος μπρος την σκληρή πραγματικότητα, μπρος την τοποθέτηση των συμφερόντων πάνω απ' τις αξίες.

Θυσίες που επιτεύχθηκαν για την επανάσταση κ όμως εντέλει η επανάσταση ήταν αυτή που τις κατάπιε.

Μια επανάσταση ιδανικά κ σοσιαλιστικά πλασμένη στη σκέψη ανθρώπων όπως ο Λένιν, που σκιαγραφείται άριστα στο μυθιστόρημα αυτό. Μια επανάσταση που καταλήγει έρμαιο συμφερόντων των ακολούθων του.

Οι ήρωες του βιβλίου, καρικατούρες, όμορφες κ γεμάτες όνειρα καρικατούρες, άλλες παίζουν ενεργό ρόλο στο κίνημα των μπολσεβίκων κ άλλες κανέναν, συνδέονται όλοι μεταξύ τους.

Σε μια ιστορία που σε κάνει να ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο, που σε γνωρίζει με μεγάλες προσωπικότητες της σοσιαλιστικής Ρωσίας, όπως η Ρόζα Λούξεμπουργκ ή ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, μια ιστορία που σε διδάσκει πως η επανάσταση γεννιέται κ πεθαίνει μέσα μας.

Ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που με έκανε να κλάψω. Κ έκλαψα πολύ μπρος τη συνειδητοποίηση των παιχνιδιών που μπορεί να παίξει η μοίρα στους ανθρώπους που γεννήθηκαν για να υπηρετήσουν την επανάσταση κ όμως πέθαναν εξαιτίας αυτής.

Η επανάσταση κάποια στιγμή τελειώνει, τα όνειρα όμως για έναν κόσμο ιδανικά διαμορφωμένο, ποτέ.