Ένα ακόμη εκπληκτικό νουάρ μυθιστόρημα, γραμμένο απ' την ιδιοφυή πένα του Jo Nesbø.
Ο ήρωας αυτή τη φορά δεν είναι ο επιθεωρητής Χάρι Χόλε, άρα δεν αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων βιβλίων του.
Μπορεί αρχικά να ξενίζει τον αναγνώστη το γεγονός ότι η πλοκή δεν περιστρέφεται γύρω απ την γνώριμη προσωπικότητα του Χάρι Χόλε, όμως απ' τις πρώτες κ όλας σελίδες συνειδητοποιούμε
πως δεν ήταν εντέλει ο επιθεωρητής αυτός καθαυτός που κάνει τον αναγνώστη να παθιάζεται με το βιβλίο, αλλά η εκπληκτική συγγραφική ικανότητα του Jo Nesbø.
Η ικανότητα αυτή έγκειται στο γεγονός πως απ' την αρχή σχεδόν καθιστά τον αναγνώστη συμμέτοχο, σε κάνει να αγαπήσεις ή να μισήσεις τους ήρωες, να ταυτιστείς μαζί τους ή να τους συμπονέσεις. Σου δείχνει τα πάθη τους, το παρελθόν τους, τις φιλοδοξίες τους.
Συνεπώς όποιος κ αν είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, σε ωθεί να θες να μάθεις για αυτόν.
Στην προκειμένη, η ιστορία περιστρέφεται γύρω απ' τον ηρωινομανή Σόνι, που από μικρή ηλικία βρίσκεται στο φαύλο κύκλο των ναρκωτικών κ της φυλακής μετά την αυτοκτονία του αστυνομικού πατέρα του, που κατηγορήθηκε για διαφθορά.
Όντας λοιπόν μέσα στη φυλακή κ διαθέτοντας ένα απόκοσμο χάρισμα να ακούει τις εξομολογήσεις των συγκρατουμένων του, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός κυκλώματος συγκάλυψης εγκλημάτων, στο οποίο εμπλέκονται η αστυνομία, το σωφρονιστικό σύστημα κ εξιλαστήριο θύμα τις περισσότερες φορές “τυγχάνει“ να είναι ο ίδιος ο Σόνι.
Μέχρι τη στιγμή που μια εξομολόγηση ενός φυλακισμένου θα του αποκαλύψει τι πραγματικά συνέβη στον πατέρα του.
Ένα απ' τα καλύτερα νουάρ μυθιστορήματα, που σε μεταφέρει στις πιο σκοτεινές γειτονιές του Όσλο, που σε καθιστά θεατή της απόκοσμης ανθρωπιάς που κρύβουν οι ήρωες πίσω απ' το βρώμικο προσωπείο τους, ένα βιβλίο που γεννά μέσα σου θυμό κ έπειτα σε δικαιώνει.
Ένα βιβλίο διαμάντι.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Έφη Ζαμανάκου
Ο ήρωας αυτή τη φορά δεν είναι ο επιθεωρητής Χάρι Χόλε, άρα δεν αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων βιβλίων του.
Μπορεί αρχικά να ξενίζει τον αναγνώστη το γεγονός ότι η πλοκή δεν περιστρέφεται γύρω απ την γνώριμη προσωπικότητα του Χάρι Χόλε, όμως απ' τις πρώτες κ όλας σελίδες συνειδητοποιούμε
πως δεν ήταν εντέλει ο επιθεωρητής αυτός καθαυτός που κάνει τον αναγνώστη να παθιάζεται με το βιβλίο, αλλά η εκπληκτική συγγραφική ικανότητα του Jo Nesbø.
Η ικανότητα αυτή έγκειται στο γεγονός πως απ' την αρχή σχεδόν καθιστά τον αναγνώστη συμμέτοχο, σε κάνει να αγαπήσεις ή να μισήσεις τους ήρωες, να ταυτιστείς μαζί τους ή να τους συμπονέσεις. Σου δείχνει τα πάθη τους, το παρελθόν τους, τις φιλοδοξίες τους.
Συνεπώς όποιος κ αν είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, σε ωθεί να θες να μάθεις για αυτόν.
Στην προκειμένη, η ιστορία περιστρέφεται γύρω απ' τον ηρωινομανή Σόνι, που από μικρή ηλικία βρίσκεται στο φαύλο κύκλο των ναρκωτικών κ της φυλακής μετά την αυτοκτονία του αστυνομικού πατέρα του, που κατηγορήθηκε για διαφθορά.
Όντας λοιπόν μέσα στη φυλακή κ διαθέτοντας ένα απόκοσμο χάρισμα να ακούει τις εξομολογήσεις των συγκρατουμένων του, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός κυκλώματος συγκάλυψης εγκλημάτων, στο οποίο εμπλέκονται η αστυνομία, το σωφρονιστικό σύστημα κ εξιλαστήριο θύμα τις περισσότερες φορές “τυγχάνει“ να είναι ο ίδιος ο Σόνι.
Μέχρι τη στιγμή που μια εξομολόγηση ενός φυλακισμένου θα του αποκαλύψει τι πραγματικά συνέβη στον πατέρα του.
Ένα απ' τα καλύτερα νουάρ μυθιστορήματα, που σε μεταφέρει στις πιο σκοτεινές γειτονιές του Όσλο, που σε καθιστά θεατή της απόκοσμης ανθρωπιάς που κρύβουν οι ήρωες πίσω απ' το βρώμικο προσωπείο τους, ένα βιβλίο που γεννά μέσα σου θυμό κ έπειτα σε δικαιώνει.
Ένα βιβλίο διαμάντι.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Έφη Ζαμανάκου
