Όνειρα. Αιωνία φυλακή.

Τυχάρπαστοι διαβάτες... άνθρωποι.

Οδεύουν στη σκιά τους.

Περπατούν στους δρόμους κουβαλώντας στρωματά.

Για ένα καινούριο σπίτι .Να νέο όνειρο.

Το οποίο είναι ήδη νεκρό.

Όνειρα.. που πεθαίνουν κατά την εκπλήρωση τους.

Απομένουν τα στρωματά.

Με μοναδική συντροφιά το φόβο.

Ανοιχτά παράθυρα.

Ανεπαρκής αέρας.

Παγωμένα συναισθήματα.

Κόσμος. Έρχεται , φεύγει.

Μια αίσθηση ενδιαφέροντος πλανάται στην ατμοσφαίρα.

Πλασματικό.

“Σκιάς όναρ άνθρωπος.”

Εκλιπαρώντας για έναν αιώνιο ύπνο.

Και όμως κάποια στιγμή θα ξυπνήσει.

Ήρθε το πρωί , πρέπει να αναλάβει τα καθήκοντα της.

Με ακολουθά.

Και γω τη διώχνω...

Πιστό της δημιούργημα.